Als kind ben je gewend dat je naar de dokter gaat om weer ‘’beter’’ te worden. En dat is vaak ook zo. Je krijgt een pilletje en een aai over de bol en twee dagen later kun je weer buitenspelen. Maar als je ouder wordt leer je dat ‘’beter’’ worden niet altijd de goede woordkeuze is. Veel vaker gaat het tegenwoordig over omgaan met een aandoening. En dan wel zo dat het leven zo normaal mogelijk en op een kwalitatief goede manier geleefd kan worden.

Het Rode Kruis Ziekenhuis is voor sommige patiënten een soort transformatie-naar-normaal machine. In die zin dat patiënten bij ons komen omdat ze, om wat voor reden dan ook, niet op een normale manier kunnen functioneren in de samenleving. En in dit ziekenhuis kunnen verschillende hulpverleners mensen handvatten toereiken die hen helpen om weer mee te kunnen draaien in het gewone leven. De diabeet leert om te gaan met zijn of haar suikerziekte. De hartpatiënt krijgt een dieetadvies en iemand met een gebroken heup krijgt een mooi kunstexemplaar.

Maar nergens wordt dit mijns inziens zo zichtbaar als op de PAAZ (verpleegafdeling psychiatrie, red.). Enige tijd geleden kwam een jonge vrouw daar met de vraag: ‘doe ik het nog wel?’ Een hele fundamentele vraag die we misschien allemaal, op een andere manier, aan onszelf stellen. Ben ik nou gek? Of is de wereld gek geworden? Zeker in deze tijd, waarin bijna alles op een andere manier gaat, is het misschien ook wel een hele logische vraag. Patiënten houden ons dan ook een spiegel voor. Ze leren ons hoe de samenleving er in bepaalde opzichten voor staat.

Terug naar deze jongedame. Alle bewondering voor de collega’s van B4 die met veel liefde, aandacht en geduld elke keer weer deze mevrouw aanspoorden tot structuur, het geven van vertrouwen en haar bevestigden in positieve zin. Ik besloot elk consult met deze vrouw te gaan dammen (eindstand 3-1 verloren). Het spel gaf mevrouw het vertrouwen dat ze het ‘deed’ en zo ontstond er ook de ruimte voor een gesprek. Over het leven, herinneringen en de toekomst.

Met vertrouwen deed ze dan ook de deur achter zich dicht en kon ze dit ziekenhuis verlaten. Als mens die de wereld weer aan kan.

Geestelijke Verzorging RKZ