Mijn Ford Focus heeft sinds enige tijd een deuk aan de zijkant, net boven het linker achterwiel. Hoe dat ging? Ik reed een parkeergarage in en zag daar een krappe parkeerplek, net naast een betonnen paal. Mijn beste vriend zei de beroemde woorden: ‘’Dat gaat makkelijk.’’ En ik was zo dom om te luisteren. Het gevolg: een flinke deuk. Balen natuurlijk. Maar ergens voelt het ook wel bevrijdend. De auto is nu officieel gebruikt; verkopen gaat niet meer zo gemakkelijk tegen een goed bedrag. En ik weet nu: ik moet deze auto afrijden. Ik ben de auto misschien zelfs nog wel meer gaan waarderen. Ze (het is een meisje) heeft ons al ruim 100.000 kilometer overal naartoe gereden. Zeurt niet en bromt gezellig mee onderweg. En dat deukje doet daar niets aan af.
Mensen hebben ook deuken, butsen, krassen en ongelijkheden. In ons streven naar perfectie lukt het ons tegenwoordig niet om ongeschonden te blijven. Zowel van binnen als van buiten. Het ziekenhuis is een verzamelplaats van imperfecties. Juist hier leren we vooral als mens: “Ik moet het met mezelf uithouden. En met mijn keuzes, of datgene wat mij overkomt.” Ook al betekent dat leven met een stoma, een nieuwe heup, kunstknie of zuurstof. Maar dat maakt ons niet minder mens. Juist al deze innerlijke en uiterlijke imperfecties kunnen bevrijdend werken.
Met kerst vieren we jaarlijks de geboorte van Christus, die ons precies dat kwam vertellen. Te lang had het Joodse volk geprobeerd te voldoen aan alle leefregels en wetten, maar al vrij snel werd duidelijk: de mens is daartoe niet in staat. We zijn imperfect in heel ons wezen. De komst van Jezus betekent vooral dit: u mag zijn wie u bent. God rekent het u niet aan. Hij houdt van u met butsen, deuken, krassen op de ziel. Het kleine kind in de kribbe moedigt ons aan om ook zo naar onszelf te kijken.
Het kerstverhaal is het verhaal van God (perfect) die mens (per definitie imperfect) werd, om duidelijk te maken: God is met ons. Niet ver weg, maar dichtbij. Hij kwam bij gewone ouders terecht en werd geboren, niet met een gouden lepel in de mond, maar te midden van een geit, ezel en schaap in een onbeduidende plaats, Bethlehem (wat “broodhuis” betekent). Het kind is daarmee voeding voor ieder mens. Zijn komst wordt jaarlijks gevierd met kerstmis. Of u nu gelovig bent of niet, iedereen voelt iets bij deze feestdag. Misschien wel juist omdat het zo’n belangrijke boodschap is.
Vrede op aarde begint niet bij de ander, in een ver land. Vrede op aarde begint bij uzelf. Uzelf aanvaarden zoals u bent. En daar dan akkoord mee zijn. Bereid zijn uzelf onder ogen te komen en te weten dat u geliefd bent als mens.
Ik wens u een fijne kerst.
Ben Rumping, namens geestelijk verzorgers:
Dave Wijker
Jeanine Geijtenbeek
Kübra Kaya-Elçi
