De genezing van brandwonden is ingewikkelder dan een normale wondgenezing. Dit blijkt uit onderzoek van Patrick Mulder, wetenschapper bij de Vereniging Samenwerkende Brandwondencentra Nederland. Om deze nieuwe inzichten in de praktijk te brengen, heeft hij samen met zijn collega’s in Beverwijk een model ontwikkeld voor in het laboratorium om beter onderzoek te doen naar brandwonden. “Momenteel is het de best mogelijke representatie van een brandwond in het lab. Belangrijk, want nu kunnen we nog beter onderzoek doen. Hierdoor zijn er ook geen proefdieren meer nodig om mogelijke behandelingen van brandwonden te bestuderen”, aldus Mulder.
Bij veel brandwondenpatiënten ontstaat er na het oplopen van brandwonden een heftige ontstekingsreactie. Deze zorgt ervoor dat de genezing wordt belemmerd. Om deze reactie goed te begrijpen, heeft Mulder daarom eerst de ‘normale’ reactie van het immuunsysteem op een wond vergeleken met de reactie bij patiënten met brandwonden. “We zagen een duidelijk verschil in de reactie van de cellen van het immuunsysteem tussen een normale wondgenezing en de genezing na brandwonden.”
De wetenschappers bestudeerden bloed en wondweefsel van patiënten om te onderzoeken of er een verschil was tussen de reacties van het immuunsysteem, waaronder monocyten en T-cellen. De promovendus aan het Radboudumc legt uit dat deze cellen namelijk een grote impact hebben op de wondgenezing. “In een normale situatie zijn monocyten een aantal dagen aanwezig. Bij brandwonden zijn die veel langer aanwezig, vaak enkele weken. Dit heeft een negatieve invloed op het herstel van de patiënt.”
Om die nieuw opgedane kennis in de praktijk te brengen, hebben ze een bestaand model in het onderzoek naar brandwonden verbeterd. Hiermee kan de reactie van het immuunsysteem na brandwonden gedeeltelijk in het laboratorium worden nagebootst. Mulder: “In het oude model ontbrak het immuunsysteem, een cruciaal onderdeel om het model geschikt te maken voor wetenschappelijk onderzoek naar brandwonden. Wanneer iemand namelijk een brandwond oploopt, zijn er veel soorten cellen betrokken bij de genezing. Om een goede representatie van deze reactie van het lichaam in het lab na te bootsen, moet je deze cellen in het model betrekken.”
Daarom heeft de jonge wetenschapper nu enkele immuunreacties toegevoegd aan het model. Mulder: “Door monocyten en T-cellen mee te nemen, kunnen we de reactie van immuuncellen beter bestuderen. Het is zeker nog niet het complete plaatje, maar we kunnen het nu wel inzetten in wetenschappelijk onderzoek naar brandwonden. Een mooie ontwikkeling, want waar voorheen proefdieren voor dit onderzoek werden gebruikt, hoeft dit nu niet meer. We gaan nu het model nog verder verbeteren zodat we geneesmiddelen kunnen testen die de ontstekingsreactie na brandwonden onder controle kunnen krijgen.”
Ook Stichting Proefdiervrij juicht het proefdiervrije brandwondenonderzoek van Patrick Mulder toe als een veelbelovende doorbraak. Directeur Debby Weijers vertelt: “Het proefdiervrije huidmodel biedt niet alleen nieuwe inzichten in de behandeling van brandwonden, maar elimineert ook de noodzaak van dierproeven. Patrick laat daarmee zien dat ethische en effectieve onderzoeksmethoden hand in hand kunnen gaan. Dat is pas echte innovatie. Wat ons betreft is dit onderzoek dan ook de kers op de taart van vijf jaar samenwerken met de Brandwonden Stichting, een jubileum dat we dit jaar vieren.”
