In juni 2020 kwam Hugo Keuzenkamp als adviseur en al snel als lid van de Raad van Bestuur (RvB) werken in het Rode Kruis Ziekenhuis – Brandwondencentrum Beverwijk. Het verzoek aan Hugo was om te helpen bij het realiseren van de bouwplannen en de verdere vernieuwing van het ziekenhuis. Een veelomvattende vraag met vele aspecten.
Met het ‘Manifest voor het nieuwe Rode Kruis Ziekenhuis’ werd de basis gelegd voor innovaties en vernieuwing. De dringend noodzakelijke renovatie werd vertaald in een bouwplan dat paste bij de visie van het nieuwe Rode Kruis Ziekenhuis.
Begin dit jaar is het RKZ met de start van de bouw van de Hotfloor de uitvoeringsfase ingegaan. Dit was mogelijk dankzij de steun van de aandeelhouder, financiers, verzekeraars, medische staf en andere betrokkenen. Nu deze fase is bereikt heeft Hugo aangegeven om per 1 mei de bestuurdersrol weer los te laten en verder te gaan met nieuwe opdrachten als adviseur. Wel zal hij in die laatste rol ook betrokken blijven bij het RKZ, om daar waar nodig met zijn specifieke expertise het RKZ van advies te dienen.
De Raad van Commissarissen en de overige leden van de Raad van Bestuur zijn Hugo zeer erkentelijk voor de plezierige samenwerking en voor al hetgeen hij in de afgelopen periode voor het RKZ heeft gedaan. Dankzij zijn grote inzet, zijn expertise, zijn persoonlijke betrokkenheid en met fantastisch teamwork is dit alles daadwerkelijk geslaagd. RKZ verkeert weer in een stabiele situatie. Er staat met bestuursvoorzitter Peter van Barneveld, de medisch bestuurders Paul Nagel en Nadine Vieleers, het management en niet te vergeten de bevlogen RKZ-medewerkers een sterk team om de klus verder te klaren. Binnenkort wordt bekend op welke wijze in de opvolging wordt voorzien.
De Raad van Commissarissen van het RKZ
Meer ervaringsverhalen
‘Verhuizen?’
Mensen die wat langer in ons ziekenhuis verblijven, proberen we als geestelijk verzorgers na tien dagen te bezoeken, geheel vrijblijvend natuurlijk. Een opname van die duur heeft vaak een...
‘Tijd van leven’
Als geestelijk verzorger voeren we soms gesprekken met patiënten en hun dierbaren over het naderende levenseinde, maar soms juist over het krijgen van meer tijd van leven. En ook dat is –verrassend...
‘Voor de geestelijk verzorger bestaan er geen zeurpieten’
Wat is de meerwaarde van een gesprek met een geestelijk verzorger? Laatst hoorde ik onbedoeld een paar patiënten op zaal hierover met elkaar in gesprek. Eerlijk gezegd was de teneur niet alleen...