Er zijn allerlei typische kenmerken die passen bij een beroep. Ook in communicatieve zin. Deze worden vaak, door anderen, uitvergroot. De dokter met een witte jas die voorovergebogen bij het bed van de patiënt zijn verhaal doet. De verpleegkundige duizendpoot die in alle drukte tijd weet te vinden voor een praatje of de geitenwollensokken geestelijk verzorger van wie de patiënt vaak zegt: ‘’geen religieus praatje hoor’’.

Kenmerkend voor geestelijke verzorging is veel eerder dat je iemand ook blijft bezoeken wanneer er niet zozeer nog een bepaald ‘’doel’’ is. Je bent, zeker ook bij een lange ligduur, soms uitgepraat over de zwaarte van het leven. Niet altijd heeft een patiënt daar ook zin in. Dan nemen ze het initiatief om over wat anders te praten. De leukste gesprekken eigenlijk, omdat mensen je daarmee kunnen verassen en je ze op een andere manier mag leren kennen.

Zo kreeg een gesprek laatst een bijzondere wending toen één van de patiënten uit zichzelf begon te vertellen over zijn werkzame leven. Hij had een periode gewerkt met mensen in nood, vluchtelingen. Hij noemde die tijd bijzonder, omdat hij van allerlei achtergronden weer iets had geleerd. Met name op culinair gebied. En dus spitste ik mijn oren, zeker als het over eten gaat.

Verassend genoeg vertelde hij vervolgens uitgebreid zijn recept over gefrituurde spruitjes. Zo had hij ze nog nooit gegeten. Stap voor stap vertelde hij mij hoe ik deze spruitjes klaar zou moeten maken. Waar ik dus een exotisch gerecht had verwacht ging het over het oer-Hollandse spruitje.

Het gefrituurde spruitje staat daarin niet alleen. Juist door mensen te bezoeken voor langere tijd, ontstaat er ruimte om over andere dingen te spreken. Die onderwerpen maken op hun beurt weer duidelijk  waarom mensen worstelen met een bepaald onderdeel van het ziek-, of mens zijn. Dit verhaal vertelde iets over de openheid waarmee hij in contact met anderen stond en zijn wil om ook nieuwe dingen te proberen en aan te gaan. Een belangrijke eigenschap tijdens een langdurig ziekteproces.

Mocht u hier dus onverhoopt moeten zijn, vertelt u ons dan alstublieft over uw leven. Het is waardevolle informatie omdat het u maakt tot wie u bent, ook in ziekte en in zeer.

Hartelijke groet,
Ben Rumping

Deze blog is met toestemming van de betrokken patiënt gemaakt

Meer ervaringsverhalen