Er ligt een hangslot in de keuken, op het aanrecht aan de zijkant van de magnetron. Naast een paar vliegenmeppers. Geen idee waarom dat hangslot daar ligt en ik voel ook de urgentie niet om het te verplaatsen. Daarvoor ligt het niet voldoende in de weg. Het hangt wel lekker daar op het aanrecht. Mogelijk is het daar door mijn vrouw neergelegd. Ik meen mij te herinneren dat we gesproken hebben over een hangslot voor onze middelste van zes die sinds kort de weg onveilig maakt op zijn ’Loeki’. In een huis met vijf personen kom je op de gekste plekken spullen tegen die daar eigenlijk helemaal niet thuishoren. De trap is een geliefde plaats van Lego, in de plantenbakken vind ik auto’s en op mijn werkplek (een soort kast in de woonkamer) vind ik allerhande knutsels, tassen en spullen zonder bestemming.
Wie wat langer in een ziekenhuis rondloopt weet dat dit ook voor een teampost geldt. Een soort gezamenlijke huiskamer van de verpleegkundigen die allerhande ’handige’ spulletjes meenemen naar het werk. Overbodige potjes handcrème, servies, slingers van een allang gevierde verjaardag of die ene collega die met pensioen is. Een teampost is een willekeurige verzameling spullen van mensen die op dat moment samen een team vormen. Sommige spullen hebben een doel, maar ook een hoop spullen zwerven zonder bestemming het ziekenhuis door.
Nu zijn er ook patiënten zonder specifiek doel in het ziekenhuis. De ‘verkeerd bed’-patiënt. Kortweg, de patiënt die geen specifieke behandeling meer in ons ziekenhuis krijgt en om die reden elders beter tot zijn recht komt. Thuis, in een revalidatiecentrum of verpleeghuis. Verkeerd bed roept wat verwarring op. De patiënt ligt niet opeens in het bed van de buurman of vrouw. Nee, het gaat om de behandeling. Voor ons als geestelijk verzorgers is de verkeerd bed-patiënt echter een bron van andersoortige verhalen.
Dat zit als volgt. Mensen die langer dan tien dagen zijn opgenomen bezoeken wij op het moment dat we daar tijd voor hebben. Vaak zijn dit verkeerd bed-patiënten. Deze mensen hebben het praatje vaak niet nodig zoals andere patiënten, vaak zijn ze het wachten op een plek zelf ook zat. Daarom kan een gesprek een welkome afleiding van het wachten zijn. Immers door het label verkeerd bed zien deze patiënten ook veel minder behandelaren. Vaak zijn dit voor ons verrassende gesprekken over het leven van iemand. Zonder de noodzaak om nu specifiek de reden van opname aan te raken. Voor ons is een verkeerd bed-patiënt dus precies het tegenovergestelde. Een categorie patiënten van wie we niet goed weten wat te verwachten en derhalve iets waar we graag naar uitkijken. Het zijn de gesprekken waar we achteraf nog eens over nadenken, over de bijzondere levensverhalen of ervaringen.
Het roept ook een andere dimensie van het ziek zijn op. Ziek zijn heeft vaak met wachten te maken, uithoudingsvermogen. Geduld. En dat terwijl het leven langs de ramen voorbij glijdt. Geen patiënt die dit meer voelt dan de verkeerd bed patiënt. Niet tot je bestemming komen. Net als dat hangslot. Ik zal hem vanavond op de fiets van mijn zoon monteren.
Hartelijke groet,
Ben Rumping
