Soms treft een bepaalde uiting van een patiënt mij dusdanig dat deze woordkeuze nog enige tijd in mijn hoofd resoneert. In dit geval ging het om een meneer die ik vanaf de feestdagen tot ver in januari mocht bezoeken. Toen ik bij ons laatste gesprek aan hem vroeg hoe hij gevoelsmatig de opname duidde zei hij: ’als een rollercoaster’’. Een treffende woordkeuze denk ik. Want de kerstmaaltijd bracht iets teveel vrede in zijn buik, de darmen deden niet meer wat ze moesten doen. En nog geen dag later werd meneer geopereerd. En daarna nogmaals. En toen volgde de onzekerheid. Wat nu, komt mijn lichaam weer op gang? Een rare vraag voor iemand die in het normale leven niet stil hoeft te staan bij de werking van het spijsverteringsstelsel.
Als allerlei niet voorziene gebeurtenissen elkaar opvolgen en je niet het gevoel hebt dat je er enige invloed op hebt ontstaat er grote onzekerheid. Wie bepaalt nu wat? En wat heb ik er als mens eigenlijk over te zeggen? Hoe je leven op zijn kop kan staan. Als in een rollercoaster. En de rit duurt maar voort. Ook al wil je er nog zo graag uitstappen. En dus vroeg meneer zich uiteindelijk af: waar is God eigenlijk? Meneer, een christelijke man, had eigenlijk niet meer het gevoel zich nog ergens aan te kunnen vastklampen.
En toen zei hij: ‘’de grote roerganger is er even niet’’. Een prachtig beeld om een moeilijke situatie te omschrijven. Een schip dat door een storm vaart krijgt ook wat te verduren. Golven slaan over het dek, de bemanning wordt stevig door elkaar heen gehusseld. Maar zinken doet de boot niet. Je moet je dan overgeven en vertrouwen hebben. Dat de storm weer over zal gaan. En dat de boot de goede kant op zal varen. Dat de kapitein je door de storm zal loodsen.
En stukje bij beetje gebeurde dit. Datgene wat de artsen meneer hadden toegezegd gebeurde. Het lichaam pakte het ritme langzaam weer op. En daarmee kwam vertrouwen. En dus zei de man in een later gesprek: ‘’de grote roerganger is weer terug’’. Toen de storm was gaan liggen ervaarde de man de sturing weer en was er een einde gekomen aan die enorm lange rit in de achtbaan. Meneer mocht uitstappen en met zijn vrouw mee naar huis.
Ben Rumping,
Geestelijk Verzorger
